Vreemd genoeg weigert weekblad Elsevier als een van de weinige media om mee te doen aan de nieuwe actie, via onder meer een massale reclamecampagne, om een generaal pardon voor asielzoekers te verkrijgen. Meer dan 100 kranten en tijdschrijften doen belangeloos mee, volgens de initiatiefnemers. Elsevier spreekt van een ‘’politiek gekleurde actie,’’ die de kinderen als uitgangspunt neemt ”voor het optimale emotie-effect.”
De advertentie verschijnt volgende maand in de media en is om uit te knippen. Als affiches dienen ze voor het raam geplakt te worden, teneinde een massaal effect te hebben.
De invalshoek van de campagne is het ‘lot’ van kinderen van asielzoekers die volgens de initiatiefnemers ‘van school worden gehaald, in de gevangenis worden gezet en de illegaliteit worden ingejaagd’.
Elsevier’s hoofdredacteur Arendo Joustra: ‘Als je als blad gratis advertentieruimte beschikbaar stelt, neem je een stelling in. Journalisten moeten niet actievoeren, maar berichten en becommentariëren.’’
Het blad legt uit dat minister Verdonk van Vreemdelingenzaken al diverse malen heeft gezegd dat het vastzetten van asielzoekerskinderen ook haar voorkeur niet heeft en dat dit uiteindelijk de verantwoordelijkheid is van de ouders, die vaak maar eindeloos doorprocederen en niet willen meewerken aan hun uitzetting. Om hoeveel kinderen het precies gaat meldt de advertentie niet. Vorige maand zei Verdonk dat er gemiddeld 13 kinderen tegelijkertijd in vreemdelingendetentie zitten, aldus Elsevier.
De intiatiefnemers ontkennen dat het om een politieke campagne gaat.
De actie wordt ondermeer door Vluchtelingenwerk gesteund. Volgens Elsevier doet NRC Handelsblad evenmin mee, net als Quote. De Telegraaf zou twijfelen.
Lees ook:‘Spotje Rutte/Verdonk afgeblazen voor verkiezingen’
Lees ook:De bladenweek is 10 t/m 23 september (met ‘BLAD’ cadeau)
Lees ook:Hoe reclame werkt voor het MKB wordt onderzocht door Elsevier meldt advertentie
Lees ook:Reclamerage Mamming tegen borstkanker: steun van KWF
Lees ook:Reclame-tsunami voor Elsevier-actie met kans op HTC Desire
Wat mij betreft heeft Joustra een punt voor zover het gaat om het innemen van een standpunt en de taak van de journalistiek in deze. Maar als je als medium wel advertenties opneemt van SIRE (ik weet niet zeker of Elsevier dat doet, maar de NRC en de Telegraaf zeker wel) klinkt dit argument om niet mee te doen, een beetje halfslachtig. Dan wordt het niet meedoen aan de actie op zich eigenlijk al een statement en het innemen van een standpunt. En dat standpunt is dan NIET het opnemen voor de kinderen in detentie, maar voor de formele regels van de rechtsstaat. Een gemiste kans dus voor Joustra c.s….
Zo vreemd is dat niet van Elsevier. Alles wat maar iets naar ‘links’ riekt wordt stelselmatig de grond ingeboord door Elsevier. Geheel in stijl met de Fortuynistische patjepejers.
En van mij mogen ze advertentie weigeren, weten we tenminste zeker waar ze staan.
Kan je tv-spots van vorige jaar nog herinneren? Daar werden in karikaturen ‘linkse’ mensen belachelijk gemaakt. Prima, als je het moet hebben van afzetten tegen anderen heb je geen eigen kracht en ideeën.
Dus Elsevier ga lekker zo door.
Ja, flauw van Joustra c.s. Goed punt van Roland, over de regels van de rechtstaat.
Houtlust: ja, wel allemaal media van rechtste signatuur. Kan geen toeval zijn. Zijn die nu zoveel ”journalistiek onafhankelijker” dan de andere media? Dat geloven we niet, he.
Met rechts of links heeft het weigeren van deze advertentie door Elsevier niets te maken (is een generaal pardon “links”?). Ik vind slechts dat journalisten niet moeten actievoeren, want de lezer/kijker/luisteraar kan zich dan terecht afvragen of het actievoerende medium nog wel objectief bericht over de betreffende kwestie. En nee, acties van SIRE plaatsen we ook niet.
Gelukkig wijzen mijn collega’s van NRC en Quote de campagne ook af. Ze hebben direct gebeld dat ook zij de advertentie niet zullen plaatsen. De initiatiefnemers hebben gewoon een beetje gelogen dat al die hoofdredacteuren de actie steunen.
Overigens gaat het slechts om dertien kinderen en zijn het de ouders die hierover besluiten. Moet je dan de kinderen losscheuren van hun ouders? Graag iets minder emotie en iets meer ratio.
En wat de rechtsstaat betreft: zowel de rechter als het parlement heeft Verdonk in deze kwestie gelijk gegeven.
Arendo Joustra
@Arendo: ik snap je bedenkingen tegen die Pardon-campagne zeker; goed dat je even reageerde.
Maar wat is dan Elseviers’ algemene beleid rond ideeele campagnes?
SIRE had campagnes tegen digitaal pesten, analfabetisme, korte lontjes, overgewicht kinderen, om enkele recente te noemen.
Daar is niets politieks, niets redactioneel/gevoeligs aan en daar heb je ook niet met ”liegende initiatiefnemers” te maken…
Of zeg je, kan en mag natuurlijk: het is een commerciele beslissing.
Want als je SIRE accepteert, kun je niet ”nee” zeggen tegen de Aids Stichting, het KWF en de Zeehondjes te P., enzovoorts. Allemaal van die goede doelen (met meer geld, overigens, dan SIRE).
En neem je dus alleen campagnes, bij voorbeeld van de Nederlandse overheid. Die wel betaald zijn?
@Michael. Mijn wereld ziet er simpel uit: je hebt betaalde ruimte in een blad en onbetaalde. De eerste is voor de adverteerders, de laatste voor de redactie. Zodra je advertenties gaat plaatsen in de onbetaalde, dus redactionele, ruimte, steun je als redactie de betreffende uiting.
Jij noemt allerlei zogenaamd onschuldige zaken als digitaal pesten, zeehondjes en aids, maar ik vind al snel iets “gekleurd”. Welke actiegroep heeft belang bij deze uiting (om weer subsidie binnen te hengelen)? Dus daar stel ik de gratis (redactie) ruimte niet voor beschikbaar.
Je hebt natuurlijk de zogeheten stoppers. Vroeger waren dat uitingen voor zogenaamd goede doelen, maar daar zijn we dus (zie boven) vanaf gestapt. We hebben genoeg extra uitgaven van de eigen titel die we in die ruimte kunnen aanprijzen (Elsevier THEMA, een speciale editie van honderd pagina’s over de Islam, een bundel van de columns – Zoetzouur – van Elsevierredacteur Syp Wynia, een debat in De Rode Hoed).
Wat de advertentie-afdeling doet, is haar zaak. Gratis ruimte beschikbaar stellen zal ze niet snel doen, want dan daalt de gemiddelde opbrengst per pagina. Ligt de (betaalde) uiting gevoelig dan is het usance, net als bij andere journalistieke media, om even te overleggen met de uitgever en/of hoofdredacteur. Ik weet niet hoe ik zou hebben gereageerd als deze Pardon-campagne betaald zou zijn
.
Arendo Joustra stelt dat de initiatiefnemers een beetje gelogen zouden hebben over de deelname van NRC en Quote. Dit is pertinent onjuist. Joustra baseert zich op een oude email van een hoofdredacteur aan een hoofdredacteur, hij heeft die email doorgespeeld aan zijn internetredactie voor een nieuwsbericht en die heeft zonder te verifieren de informatie uit die email gebruikt. Uitermate slordig. In de bewuste email wordt gesteld dat Jort Kelder medewerking aan de PlakkenvoorPardon heeft toegezegd. Dat was ook zo. Alleen heeft Kelder zijn steun aan de campagne later weer ingetrokken. Overigens op minder principiele gronden dan Joustra waarschijnlijk, want de hoofdredacteur van Quote is in het verleden wel druk in de weer geweest met het wel en wee van varkens.
De wereld van ‘rechts’ ziet er inderdaad heel simpel uit en nuanceringen worden zelden aangebracht. Een (onschuldig) kind hoort niet in de cel, ‘zelfs niet’ als het een kind is van vluchtelingen. Maar ja, als je dat vind, moet je gaan nadenken over vluchtelingen, over het gevoerde asielbeleid, over… Poeh, poeh, NADENKEN. Dan komt mijn simpele wereldbeeld in gevaar. Liever niet dus! Rechts staat pal achter Verdonk c.s., dus we denken liever niet na. Geef ons Pim maar terug als columnist… Enne, denk aan je yield!
@Boswinkel, sorry, maar Jort Kelder haakje pas af na onze publicatie op internet.
@ Roland Klaverstijn, wat is het toch makkelijk om “goed” te zijn, wat is het toch heerlijk om zinnen te schrijvben als “een kind hoort niet in de cel”. Voelt zeker wel lekker hè? Maar u heeft natuurlijk helemaal gelijk. Er is echter 1 probleem. De ouders willen hun kind niet afstaan. Wat is dan vervolgens uw oplossing?
Overigens ben ik oprecht geschokt over het achteloze gemak waarmee de journalist Michael van Os de apert onjuiste insinuatie van Joustra over initiatiefnemers die een beetje gelogen zouden hebben, klakkeloos overneemt en naar ik moet veronderstellen te kwader trouw aandikt tot “liegende initiatiefnemers”. Ik vind het werkelijk schandalig.
@Joustra. Ik kan je de email overleggen waarin Kelder afziet van de campagne en die email is ver gedateerd voor de dag dat Elsevier.nl over Plakken voor Pardon berichtte.
Arendo Joustra zegt dat de initiatiefnemers ”een beetje gelogen hebben.” Daar heb ik liegende initiatiefnemers van gemaakt. Die omschrijving was niet van mij afkomstig en had tussen aanhalingstekens moeten staan. Is alsnog gedaan. Maar een beetje liegen is volgens mij liegen.
Leuk hoor, zo’n blog, maar ik blijf het een ingewikkelde manier van communiceren vinden. Een soort vertraagde hink-stap-sprong.
Ach liegen, die eerste mail was wellicht wat enthousiast geformuleerd door de initiatiefnemers (“iedereen doet mee”). Punt is meer dat Boswinkel de actie niet ziet als politiek statement (zie ook Adformatie deze week). Ik vind dat naief, want de kwestie van een generaal pardon is een politieke tijdbom. Maar misschien staan hier niet naief en nuchter tegenover elkaar, maar de bladenmaker en de journalist.