Categorie: "Columns"

We gingen wat rechterop lopen, gutsten een kano, spietsten een gnoe, ontdeden ons van overtollige lichaamsbeharing en vlogen naar Mars. De intelligentste diersoort op aarde heeft een indrukwekkend cv. Maar wat wetenschappers voor een raadsel stelt, is dat dezelfde hersens tegelijkertijd zoveel onzin kunnen uitkramen. Beweert Dick van der Lecq, directeur van reclamebureau Etcetera in een column die onlangs verscheen in dagblad Het Parool en vakblad Adformatie. ”Zo had Nynke de Jong in de finale van De Slimste Mens zomaar kunnen zeggen: “Ik heb zoiets van je moet gewoon je ding doen”. Mark Rutte: “We moeten een stukje ambtelijke inkadering van het beleidstraject op de kaart zetten”. Of André Kuipers, ondersteboven hangend tegen een andere astronaut: “Straks kweken we onze eigen ruimtesla, hoe cool is dat?! ”We morsen dus massaal →

Vorige week verraste Burger King rivaal McDonald’s met een publieke oproep, memoreert reclamemaker/conceptman Scato van Opstall in zijn recente column in de Volkskrant.  Een ludiek idee voor 21 september, Peace One Day/Wereldvrededag: ‘Zullen we jullie Big Mac en onze Whopper voor één dag vreedzaam laten fuseren tot McWhopper? Alle opbrengsten gaan naar de stichting Peace One Day.’ Ik moest meteen aan mijn muziekleraar op de middelbare school denken. Als die een plan had bedacht, wees hij je aan en zei onverbiddelijk: ‘Jij bent vrijwilliger.’ Dan was het even stil in de klas en daarna lag iedereen in een deuk. Echt niet! Burger King doet eigenlijk precies hetzelfde, maar omdat het voor een goed doel is, lijkt het opeens iets anders. McDonald’s →

”Je hebt acteurs die heel goed in commercials kunnen optreden. En je hebt acteurs die dat niet goed kunnen. Althans daar grote moeite mee hebben.” Zegt iemand die het kan weten, de gelouterde reclameman Frank Pels, nu vooral actief als columnist en striptekenaar. Op zijn site De Opportunisten schrijft hij: ”Dat heeft niets met hun capaciteiten als acteur te maken, maar meer met de korte en de lange baan. Op de korte baan, in een commercial, dient de werkelijkheid, of wat daar voor door moet gaan, in gemiddeld zo’n dertig seconden gegoten te worden. En moet een acteur in staat zijn om bijvoorbeeld binnen vier tellen, liefst in one take, te kunnen schakelen van een schampere lach via verbijstering naar schaamrood op de kaken. En dan wel →

In een Achterhoekse Jumbo ziet reclameman/conceptmaker Scato van Opstall vreemde blikken Grolsch bier, in een retrostijl van pakweg veertig jaar terug. Schrijft hij in een recente column als ‘Conceptman’ in de Volkskrant. Het blijkt ter ere van een jubileum. Grolsch bestaat namelijk 400 jaar. ”Dat meesterlijke bier uit Grol stond dus al in 1615 te gisten. Dan ben je echt Nederlands alleroudste biermerk. Wacht even. Rembrandt werd in 1606 geboren. Toen hij 18 jaar was ging-ie natuurlijk meteen aan het Grolsch. Waarschijnlijk veel jonger al, want ‘geen 18, geen druppel’ was een slecht advies. Water drinken was toen levensgevaarlijk, het was eerder ‘geen druppel, geen 18′ wat bier betreft. Ook zeeheld Admiraal de Ruyter (1607), laafde zich als scheepsknechtje aan Grolsch. Net als Neerlands geniaalste wetenschappers, Christiaan Huygens (1629) en Antonie →

‘Een BN’er in een commercial is geen garantie voor succes’, zegt iemand die ‘t kan weten, Dick van der Lecq. Hij is directeur van Etcetera, een gerenommeerd reclamebureau.” Allereerst kost het knaken. Bekendheid en gretigheid maken de prijs. Daarbij kan de kracht van de BN’er zich ook tegen je keren,” aldus Van der Leck in zijn column die eerder verscheen in Het Parool en op vaksite Adformatie. ”In het eerste STER blok –een halve eeuw geleden- zien we Ramses Shaffy reclame maken voor voor Kwatta. Na drie uur zingen kon hij wel een chocoladereep gebruiken. Swiebertje werd het gezicht voor Brio margarine. Martine Bijl voor HAK. Ali B →

Nuttige innovatie viel in de prijzen deze maand in Cannes, het belangrijkste internationale reclamefestival ter wereld. En reclame ‘die er niet uit ziet als reclame’, evenals reclame ‘die iets doet voor de maatschappij.’ Schrijft iemand die erbij was en van wanten weet, Dick van der Lecq, directeur van Etcetera, een gerenommeerd reclamebureau, in zijn column in de Amsterdamse krant Het Parool zaterdag j.l. ‘Reclamemakers hebben een onstilbare honger* naar prijsjes.’ Legt hij uit in die column. ”Voor broodnodige bevestiging en beloning. Je wil een Loeki als schouderklopje van ‘het volk’. Een Effie van de rekenmeesters, voor de knik in →

Voor het realityprogramma Hufterproef -niet dat van gisteravond- had men de opnames van een winkelende vrouw zo gemonteerd alsof ze racistisch is. Signaleert Dick van der Lecq, directeur van Etcetera, een gerenommeerd reclamebureau, in een recente column in Het Parool. ”Het was weer een feestweek bij de EO. Daar doen de uitvinders van naastenliefde het sentiment rond allochtonen geen goed mee. Uit onderzoek blijkt dat de helft van de Nederlanders het aantal allochtonen te hoog vindt, en vermenging van culturen een probleem.
Waarom dan toch al die allochtonen in reclame? Het begon met de ‘excuusneger’. In reclames met groepjes mensen moest je er voor je fatsoen toch zeker wel eentje afbeelden. Dan voelden adverteerders zich al heel vooruitstrevend. Inmiddels verlekkeren bedrijven zich aan de allochtone koopkracht, zo’n 17 miljard per jaar. Voor reclamemakers bleek de →

Oud-reclameman Frank Pels windt zich niet alleen op in strips in Reclamewereld, maar geregeld ook in columns, op zijn eigen site. Die niet altijd over reclame gaan. Deze wel, we nemen ‘m graag over. ”Je ziet ze weer veel op de buis. De daar- is- toch- best- nog- wat- van- te- maken- commercials. De waarom-makkelijk-als- het-moeilijk-kan-commercials. Nauwelijks dat leuke Opeltje laten zien maar wel een gepatenteerde gek die met z’n hond frisbees verzamelt. Geinige Franse automobielen opgezadeld met Nemo visjes danwel viagra pillen. Een aardappel productje waarbij mannen op horens van stieren worden genomen. Dood gegooid worden met een stukken brandhout. Tweedegraads verbrandingen oplopen. Geblinddoekte voetballers die →

Reclameman Peter van der Wijk, nu gespecialiseerd in ‘Corporate storytelling en Ghostwriting‘, schrijft ook graag columns. Er verschenen enkele op Reclamewereld. Nu tackelt hij KPN naar aanleiding van ‘Brussel,’ het zojuist aangekondigde tv(serie)-plan. Van der Wijk: ”We zien dat het televisiekijken verandert, content wordt steeds relevanter”, verklaart Frank van der Post, commercieel verantwoor-delijk bestuurslid bij KPN. Hij zei het bij de aankondiging van een tiendelige tv-serie die KPN voor haar klanten beschikbaar wil maken in het kader van klant tevredenheid. Het ‘feuilleton’ werd is een idee van schrijver Leon de Winter die ook voor het script zal tekenen. Titel van de serie: ‘Brussel’. Een serie die Brussel heet en gaat over een eurocommissaris en lobbyisten. Die had ik Leon de Winter nog wel eens willen horen pitchen in Hollywood. Nu ik daarover nadenk: misschien is dat precies wat hij daar al gedaan heeft en dan begrijp ik wel waarom hij vrij snel weer uit tinseltown vertrokken is. Brussel! Voor de goede orde, mocht iemand van KPN nog altijd meelezen hier: mensen haten Brussel. Mensen kotsen op Brussel. Mensen →

Wegens vakantie heb ik het rumoer gemist rond het Holy Soda-spotje, dat ik nog wel op Reclamewereld had geplaatst. In zijn ‘Arie Blootsma‘-column in Het Parool en vaksite Adformatie ging Dick van der Lecq, directeur van Etcetera, een gerenommeerd reclamebureau, er nog even op in. ”Adverteerders vinden hun product doorgaans buitenaards bijzonder,” zegt iemand die het dus kan weten. ”Van reclamemakers wordt verwacht flikflakkend mee te gaan in de adoratie voor een nieuwe jojobazeep of poedersoep. Gelukkig is er altijd nog een oude reclametruc: bloot op de motorkap. Sex sells. Schilders in de 17e eeuw wisten het al. Vanaf de jaren’70 stond ook reclame er bol van. Als kind was het altijd even opletten als de Fa-mevrouw langs kwam. Of als Ellen ten Damme uit de kleren ging voor Zwitserleven. En onlangs  was het weer feest met Arie Boomsma. Eerder →